Estatuto Real de 1834

O Estatuto Real foi promulgado en España o 10 de abril de 1834^[1] pola rexente María Cristina de Borbón a xeito de carta outorgada^[2], como a que rexeu en Francia durante o reinado de Lois XVIII, pola que se creaban unhas novas Cortes a medio camiño entre as Cortes estamentais e as modernas, xa que estaban integradas por un Estamento de Próceres (ou Cámara Alta, a imitación da Cámara dos Lores británica), cuxos membros non eran elixidos senón que eran designados pola Coroa entre a nobreza e os posuidores dunha gran fortuna; e un Estamento de Procuradores (ou Cámara Baixa, a imitación tamén da Cámara dos Comúns británica), cuxos membros eran elixidos mediante un sufraxio moi restrinxido que incluía a pouco máis de 16.000 persoas, sobre unha poboación de 12 millóns de habitantes^[3].

1. ↑ Estrada Sánchez, Manuel (1999). El significado político de la legislación electoral en la España de Isabel II. Santander: Universidad de Cantabria. p. 12. ISBN 84-8102-226-8. 
2. ↑ Casals Bergés, Quintí (2014). La representación parlamentaria en España durante el Primer Liberalismo (1810-1836). Lleida/Cádiz: Edicións de la Universitat de Lleida/Servicio de Publicaciones Universidad de Cádiz. p. 166. ISBN 978-84-8409-665-8. 
3. ↑ Fuentes, J.P. (2007), p. 94-95.